Višegodišnji polužbunić, s vertikalnim repastim korenom, dugim do 30 i debelim do 2,5 cm, koren spolja crnkast, uzduž ispucao, unutra beličast, nešto mesnat i bogat sluzi. Rizom vrlo kratak, bez krtolastih zadebljanja. Izdanci sveže zeleni, rapavi od ± gustih, 1-2 mm dugih, skoro pravih, odstojećih belih čekinjastih dlaka. Stablo kruto, uspravno, gusto dlakavo, ± 30-60 (100) cm visoko, do 1 cm debelo, mesnato, šuplje i, usled potpuno naniže savijenih listova, s krilima, širokim 2-3 mm, samo u gornjem delu razgranato. Listovi pri osnovi stabla i na njegovom donjem delu lancetastojajasti i suženi u nejasno odvojene drške, duge ± 2-10 cm, gornji listovi sedeći, svi se spuštaju, ± 10-20 cm dugi i 2-6 (1,5-7) cm široki, šiljati, od mrežastih nerava naborani, tanki, odozgo s raštrkanim, odozdo, naročito na nervima, s grubim dlakama. Cvetovi na oborenim drškama, dugim 2-6 mm, skupljeni u dvojne uvojke, u pazuhu gornjih listova; gornji uvojci svojim osovinama često ± široko srasli. Čašica 4-5 mm, postfloralno do 7 mm duga i do 3/4 dužine rascepljena na duge lancetaste okrajke. Krunica zvonasta, ± dvostruko duža od čašice, duga 1-2 cm, prljavoružičasta ili žućkastobela, sa spreda jako proširenom, spolja somotasto dlakavom cevi, sa šiljatim, na obodu papiloznim ljuspama u ždrelu, koje ne nadvisuju krunicu; rub krunice s kratkim, trouglastim, upolje savijenim okrajcima. Antere većinom duže od filamenata, tamnoljubičaste. Stubić različite dužine. Orašice kosojajaste, 4,5-5 mm duge, s unutrašnje strane s istaknutim ivicama, spolja glatke, sjajne, finobradavičave, sivomrke, s istaknutim nazubljenim prstenom, koji opkoljava belo uljano telo. Cveta od maja do jula meseca.

Raste na vlažnim livadama, na obalama potoka, na vlažnim mestima pored puteva.

Naziv potiče od grčke reči symphyton = rasti zajedno; naziv za mnoge biljke kod drevnih autora, koje su se primenjivale za lečenje kostiju.